Een levensverhaal over durf, doorzettingsvermogen en kracht…
‘’Voor mijn ouders was het een dag met een zwarte rand: de geboorte van hun eerste kind. Hun hele leven zouden zij zich deze dag herinneren als een traumatische’’.
Zo begint het boek ‘’Verdrongen, verwerkt, versterkt. Mijn worsteling met een hazenlip’’. Hierin beschrijft Jantina van Rossum met oog voor detail de gevolgen van haar hazenlip in de verschillende fasen van haar leven. Het boek gaat over de worsteling van haar ouders, haar eerste operatie – onverdoofd – als ze zes maanden oud is, het gevoel anders te zijn, de ontkenning, de angst, het verdriet en soms de wens nooit geboren te zijn. Ze ontdekt dat het oorlogsverleden van haar vader invloed heeft op haar eigen trauma en weet ook dit te verwerken. Haar zoektocht eindigt met een gevoel van bevrijding; de trauma’s zijn verwerkt.
‘’Ik kan, na 60 woelige jaren, oprecht zeggen dat ik blij ben met mezelf, met wie ik geworden ben, ondanks of misschien wel dankzij de trauma’s in mijn leven’’.
Haar schisis beïnvloedde haar leven én dat van haar ouders. Ze onderging talloze operaties en behandelingen rond kaak, gebit, keel, neus, spraak en gehoor. Daarnaast kampte ze lang met de psychische gevolgen: gevoelens van uitsluiting en anders zijn, het gebrek aan emotionele ondersteuning, schuldgevoel en depressie.
Verdrongen, verwerkt, versterkt.
Mijn worsteling met een hazenlip
Jantina van Rossum
Prijs: € 19,95
Eerste druk, januari 2019
Illustrator/vormgeving: Diane Fossen
Eindredactie: Martine Werners
Drukker: Multicopy The Communication Company
Uitgever: Jantina van Rossum
ISBN 978-90-9031305-4
Jantina van Rossum werd in 1956 geboren met een hazenlip (schisis). Ze studeerde Economie in Groningen en werkte als manager voor diverse organisaties. Sinds 2006 ondersteunt zij vanuit haar bedrijf iConAct het kwaliteitsmanagement van zorg- en welzijnsorganisaties.
Jantina van Rossum woont in Haarlem, samen met haar partner Gerphil Kerkhof.
Jantina leest passages voor uit haar boek
De film duurt 12 minuten
Wat lezers erover te vertellen hebben
Interview over de totstandkoming van het boek
❝In de serie HAAR BOEK IS AF – interview Jantina van Rossum
❝In de serie HAAR BOEK IS AF – interviewde ik Jantina van Rossum op 24 mei om 16:30 uur. Wat heeft het oorlogsverleden van haar vader met haar schisis (hazenlip) te maken? Jantina schreef haar unieke generatieoverstijgende verhaal binnen een jaar. Haar boek stond binnen no time in het Haarlems Dagblad, omdat ze het tijdsbeeld zo goed neerzette en beschrijft hoe generaties met elkaar verweven zijn. Afgelopen maart lanceerde ze haar boek. Ik besloot haar te vragen voor een interview omdat schrijvers in de dop zoveel van kunnen leren van mensen die net klaar zijn, zoals zij. Waar de uitdagingen zitten, de inzichten, maar ook het plezier, het vloeken en tieren. Het zal een supereerlijk gesprek worden waarin ze vertelt over haar boek en over het schrijfproces.Geweldig als je kijkt en er live bij bent ❤
Geplaatst door Levensverhaal schrijven in Spanje I 100 jaar na vandaag op Vrijdag 24 mei 2019
Ik heb het tot stand komen van dit mooie boek van heel dichtbij meegemaakt. Ik dacht Jantina en haar leven al voldoende te kennen, maar nu voor het eerst kon ik echt deelgenoot zijn van hoe zij geworden is zoals zij is. Het is een verhaal dat aangrijpend, ontroerend, maar ook bemoedigend en hoopvol is en dat je in één ruk uit wil lezen zodra je eraan begint.
Een heel indringend boek. Knap dat je dit allemaal hebt kunnen opschrijven en ik weet bijna wel zeker dat het ook heel veel moeite en verdriet heeft gekost om jou en jouw familie zo ‘bloot’ te geven. En heel erg jammer dat levens zo ‘aangetast’ kunnen worden. Ik heb het boek in een keer uitgelezen. Ook bijzonder dat ik het echtpaar Van Rossem (een mooi stel) en jouw vader anders heb leren kennen. Ik hoop dat deze publicatie en ‘openbaringen’ jou verder helpen.
Een mooi, vlot lezend boek. Bijzonder om zo de ontwikkeling van Jantina mee te maken, en mee te beleven hoe zij door verwerking van haar jeugdervaringen, er versterkt uit is gekomen.
‘Verdrongen, verwerkt, versterkt. Mijn worsteling met een hazenlip’ is inderdaad een verhaal over durf, doorzettingsvermogen en kracht.
Ik vond het verhaal makkelijk te volgen. Handig dat de hoofdstukken zijn ingedeeld met jaartallen erbij.
Een erg persoonlijk boek met eigen foto’s, dagboekfragmenten en brieven. De lezer maakt kennis met Jantina’s levensverhaal, maar ook haar familie en afkomst.
Je wordt echt in het boek meegetrokken als het ware. Ik vind het heel erg om te lezen hoe er vroeger met mensen met een schisis om werd gegaan.
Ik vind het erg knap hoe zij haar verdriet heeft verwerkt en om is gegaan met de worsteling. Ik vond het erg bijzonder om een kijkje te mogen nemen in het levensverhaal van Jantina van Rossum.
Een moedige beschrijving van een moedig leven. Mooie, heldere taal,
dat maakt, dat je het achter elkaar uitleest.
En ook ik heb het boek van Janina van Rossum in een ruk uitgelezen. Het geeft een schokkend beeld van een kind en haar ouders die zorg, aandacht en begeleiding nodig hebben maar waar het in die tijd (jaren vijftig) nog volledig aan ontbreekt. Jantina heeft haar trauma’s kunnen verwerken maar ongetwijfeld zijn er ook veel mensen die er nog onder gebukt gaan……
Ik vind het boek van Jantina mooi om te lezen. Ik ben van ongeveer dezelfde leeftijd en ik wist wel dat er veel veranderd is maar het is toch wel schokkend om te lezen hoe in de jaren vijftig/zestig omgegaan werd met kinderen in het ziekenhuis. Het is een boeiend, ontroerend en makkelijk te lezen verhaal omdat het zo concreet en persoonlijk is. Ik vind het ook interessant hoe ze de achtergrond van haar ouders in Drenthe beschrijft en de dagboekverhalen van haar vader over de oorlog geven haar eigen verhaal nog meer reliëf. Ik vind het mooi ook om te lezen hoe het schrijven van dit boek Jantina geholpen heeft om haar trauma te verwerken en blij met zichzelf te zijn. Dat vind ik ook inspirerend voor mezelf, ieder mens heeft verdriet en trauma’s in zijn/haar leven en moet daar op de een of andere manier mee om zien te gaan. Jantina’s boek is een mooi voorbeeld van hoe dat kan.
Indrukwekkend om je leven zo te vertellen, en je daarmee kwetsbaar op te stellen. Jouw verhaal vertelt ook dat de verwachtingen in een ouder/kind relatie niet altijd parallel lopen en dat je positie als ouder na zo’n 20 jaar een andere wordt, veel meer op basis van gelijkwaardigheid. Het stuk over je vaders oorlogsverleden heb ik overgeslagen. Vrede en alle goeds.
Ruud
Een prachtig verhaal, dat uiteraard heel persoonlijk is en heel bijzonder. Maar ook heel herkenbaar, bijvoorbeeld als het gaat over de relatie met je vader. Ik heb het achter elkaar uitgelezen. Vervolgens heb ik het laten lezen aan mijn tante van bijna 90, die het ook heel boeiend en invoelbaar vond.
Vandaag heb ik het boek uitgelezen.
Het boek is indrukwekkend en laat je niet gemakkelijk los. Belangrijk voor het besef van trauma’s die generaties doorwerken en soms niet worden onderkend. Gedeelten uit dit boek kunnen daarbij een goede rol vervullen.
Ineke Koning.
Het boek geeft oplossingen, is in alle openheid en prettig leesbaar geschreven. De inhoud geeft mensen die geboren worden met een hazenlip, een leidraad om een leven op te bouwen die zij graag hadden willen leiden. In het boek is omschreven dat hoe zwaar de omstandigheden ook zijn, er altijd een toekomst is.
Het boek heeft me geraakt. Jouw eenzame maar uiteindelijk gewonnen strijd als een onzeker maar dapper meisje vond ik heel aangrijpend. De context van een moeilijke relatie met je vader en de onvoorwaardelijke liefde van je moeder maken het verhaal heel persoonlijk. Dat de vaak bejubelde samenleving van de jaren 50 en 60 ook een akelig kille kant had, wordt pijnlijk duidelijk. Knap hoe je al deze facetten op een boeiende wijze in je boek hebt verwerkt. Ik heb het in één keer uitgelezen.
Beste Jantina,
Jouw boek heeft mij aangegrepen.Diverse malen kreeg ik betraande ogen bij de verhalen over wat jij hebt meegemaakt. Nooit geweten dat ze baby’s onverdoofd opereerde. Wat knap van je dat je het proces van je (familie)geschiedenis uitzoeken en hoe het op te schrijven op deze wijze voor elkaar hebt gekregen. Petje af. Het ga je goed. Lieve groet Frank Jacobs
Jantina,
Heel herkenbaar wat je beschrijft.
Na bijna 50 jaar durf ik het aan om toe te laten dat ik ben geboren met chisis. Ik heb de afgelopen jaren bezig geweest met trauma’s die ik op latere leeftijd heb opgelopen, te bang nog om chisus onder ogen te zien. Maar het lezen van jouw boek en wat dit voor emoties dit bij mij naar boven bracht geeft mij de spirit om de komende tijd de focus te leggen op wat chisus bijna 50 jaar met mij heeft gedaan.
Om onder andere pas na een maand in de armen van mijn ouders te mogen liggen en zoals jij ook beschrijft 2x in 1 jaar te worden afgegeven en na 10 dagen te worden opgehaald door mijn ouders. Dit weet ik ook nog niet zo lang, want mijn vriendin is in staat dit soort vragen te stellen aan mijn ouders. Zelf heb ik daar de moed nog niet voor, maar door de jaren heen en het volgen van mijn pad heb ik wel de nodige durf verzameld om de volgende stap te nemen.
Dank je wel voor het schrijven van dit boek en het delen van jouw ervaringen. Mij gaf het veel steun en ik hoop velen mij.
Beste Jantina,
Kun je mij een mail sturen zodat ik jou persoonlijk kan mailen?
Gr. Hans Prakken
j.w.prakken@gmail.com
Wat mij intrigeerde in het boek was de wisselwerking tussen Jantina en haar vader. Jantina worstelde met een uiterlijk litteken en haar vader met een innerlijk litteken (het NSB-lidmaatschap van zijn ouders). Waar zijn dochter koos voor de verwerking, koos de heer Van Rossum voor het zwijgen en de verdringing. Daardoor vervreemdde hij zich van zijn omgeving en raakte hij verbitterd. Dat is niet de weg die Jantina koos. Zij kan nu zeggen dat ze blij is met zichzelf. Een tragisch contrast – haar vader heeft zich die blijheid niet gegund. Ik vond deze tragische figuur minstens net zo betekenisvol als de moedige Jantina; hij symboliseert wat er gebeurt als je de pijn, het verdriet en de woede opkropt. Ook jammer dat vader en dochter elkaar niet hebben kunnen bereiken en helpen – elk met hun eigen trauma. In plaatst daarvan is het voor beiden alleen maar zwaarder geworden . Pas later heeft Jantina begrepen hoe haar vader ook geleden heeft en hoe zij lijkt op haar vader. Uiteindelijk kon ze zich ook verzoenen met deze gesloten, boze man – wellicht een net zo grote overwinning als het accepteren van haar schisis.
een heel aangrijnpend boek
goed geschreven
heb mening traantje gelaten,
herkende er veel in omdat ik het zelfde heb meegemaakt heb ook schisis
de operaties , de pesterijen
de eenzammheid en terug getrokken leven
ook nu heb ik er nog last van ,, ben 76 jaar
erg goed van jantine dat ze dit nu heeft kunnen verwerken door dit boek te schrijven
Lieve Jantina,
Allereerst hartelijk gefeliciteerd met je verjaardag. Vorig jaar kocht ik jouw boek, mijn reactie is wat laat. Mijn man werd ernstig ziek en is afgelopen september aan kanker overleden.
Ik vond je verhaal indrukwekkend en ik herkende veel dingen. Ook ik was een stil en teruggetrokken meisje en eigenlijk nog steeds .Mensen met een schisis zijn vaak introvert. . Het autoritaire gedrag van je vader is helaas heen bepalend voor jou geweest.. Hier is heel erg moeilijk mee om te gaan. Ik vind het heel moedig dat je diverse banen hebt gehad. Chapeau! Zelf heb ik altijd bij dezelfde werkgever gewerkt .Ik vind het fijn om te lezen dat het nu zo goed met je gaat, en Jantina je mag er zijn,echt waar.Liefs Irene.